اوراسیا و بازتولید عقلانیِ جنگ سرد (جابجایی در پارادایم منازعه)

ظهور بحران در منطقه اوراسیا برای بسیاری از ناظران سیاسی رویدادی غیرمنتظره نبود. با این حال بروز این بحران علاوه بر آن که در ادبیات سیاسی و رسانه ای به آغاز جنگ سردی دوباره تعبیر گردید؛ پرسش های متفاوتو زمینه های جدیدی را برای تحلیل در عرصه روابط بین الملل برجای نهاد. یکی از زمینه های پیش رو، تفاوت های ماهوی بازیگران عرصه این بحران، محتوای منازعه و اهداف این بازیگران در مدیریت این بحران بود. مقاله پیش رو اعتقاد دارد که بر خلاف مرزبندی های لرزان، گسست پذیر، قابل معامله و تاریخیِ ایدئولوژی ها، که در مقاطع تاریخی خاص امکان بروز تنش های سیاسی و نظامی را موجب می گردند، بروز تعارض های ساختاری و مستمر را می توان فارغ از هرگونه دغدغه ایدئولوژیک و در پی نزاع بر سر منافع محسوس دولت های ملی، همواره انتظار داشت. فراتر از آن؛ می توان مدعی شد که اساساً در بسیاری از مقاطع تاریخی، بحران های ناشی از شکاف های ایدئولوژیک در واقع روایتگر تعارض دولت ها در منافع محسوسی است که خود را در چهره ایدئولوژی ها فرافکنی کرده اند. فروپاشی اتحاد شوروی و پایان یافتن جنگ سرد، زمینه بروز تعارض های ایدئولوژیک غرب - شرق را از میان برداشت، اما منابع عقلانی این تعارض ها که براساس منافع ملیِ محسوس موجودند، همچنان می توانند منشا چالش باشند. فرض ما بر آن است که ظهور بحران در گرجستان نشانه جابجایی در پارادایم منازعه، از منازعه ای ایدئولوژیک به منازعه ای عقلانی، براساس مدل هزینه- فایده است. از این رو، بحران گرجستان گونه ای بازتولید عقلانی جنگ سرد بدون ایدئولوژی است.